تبیین فرایند تصمیم‌گیری بالینی در دانشجویان پرستاری: یک مطالعه کیفی

چکیده مقدمه: گر چه ارتقای توانایی قضاوت و تصمیم‌گیری بالینی یکی از اهداف اصلی برنامه آموزش چهار ساله پرستاری اعلام گردیده است شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد در برنامه‌های آموزش پرستاری این مهارت به طور مؤثری ارایه نمی‌گردد. هدف این پژوهش تبیین فرایند تصمیم‌گیری‌های بالینی در دانشجویان سال آخر پرستاری است. روش: در این مطالعه کیفی با استفاده از روش گراندد تئوری تجارب و درک دانشجویان سال آخر پرستاری در مورد عوامل مؤثر بر تصمیم‌گیری بالینی مورد مطالعه عمیق قرار گرفت. 32 دانشجو با روش نمونه‌گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند، سپس برگزاری 6 جلسه گروه مدار و نیز 12 جلسه مشاهده مشارکت‌کنندگان برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده گردید و داده‌ها با روش تحلیل مقایسه مداوم مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: در مطالعه حاضر از نظر شرکت‌کنندگان پنج متغیر اصلی مربی بالینی کار آمد، کسب دانش کاربردی، تجربه بالینی، محیط مناسب آموزش بالینی و برخورداری از خودباوری حرفه‌ای از مهم‌ترین عوامل مؤثر در تصمیم‌گیری‌های بالینی دانشجویان بودند. نتیجه‌گیری: کسب خودباوری حرفه‌ای مهم‌ترین عاملی است که در تجربه و یادگیری تصمیم‌گیری بالینی نقش دارد. نتایج پژوهش نشان داد که دانشجویان پرستاری عدم کسب دانش کاربردی و تجربه مناسب بالینی را در کاهش خودباوری حرفه‌ای جهت اخذ تصمیمات بالینی مؤثر می‌دانند. آن‌ها به این دلایل از کسب توانایی کافی در اخذ تصمیمات بالینی مؤثر رضایت ندارند.